"Euskaldunei buruzko topikoak ezagutzen nituen, baina niretzat oso gertuko jendea zarete"

Piuran (Peru) jaio zen, herrialdearen iparraldeko kostaldean, Pazifikotik oso gertu dagoen 600.000 biztanletik gorako hiri batean. Bere jatorrizko hirian hazi eta ikasi zuen. Ingeniaritza Mekaniko Elektrikoko Gradua ere egin zuen UDEPen (Piurako Unibertsitatea). Alemaniako enpresa batek kontratatu zuen bere proiekturako eta Atlantikoa zeharkatzera animatu zuten. Baina 2020an guztia aldatu zen. Germaniar lurretan egonaldia luzatzeko asmoa zuenean, pandemia heldu zen. Perura itzuli zen, baina denbora gutxirako.

Esperientziak gehitzen joateko eta lan prestakuntzarekin jarraitzeko gogoak bultzatuta, Energia Berriztagarrien eta Proiektu Energetikoen lehen masterra egin zuen, Norvegiako enpresa batean telematikoki egindako lanarekin uztartuz. Madrilen egon ondoren, Robotikako eta Kontrol Sistemetako Masterra ikasten jarraitzea erabaki zuen Mondragon Unibertsitatean. Bexen Cardion egin zituen praktikak eta orain Coprecin dago. Arrasaten bizi izan zen eta gaur egun Gasteizen bizi da. Carlos Vega gureetako bat da dagoeneko.

Ongi etorri Euskal Herrira, Carlos. Nolakoa izaten ari da edo izan da zure lurreratzea?
Banekien nora nentorren, iparraldera, eta banekien hemen kultura eta hizkuntza desberdin bat zegoela. Alemanian, adibidez, kultura-desberdintasunaz gain, hizkuntza ere erronka handia izan zen, sozializatzerako orduan bereziki. Banekien euskera ere erronka bat izango zela, baina kasu honetan gaztelaniaren laguntza ere baneukan. Hala ere, gaztelania jakiteak ez zidan eragotzi euskara ikastea, urte eta erdi daramat ikasten. Bexen Cardion egon nintzen, eta haiekin egin nuen TFMa (Master Bukaerako Lana). Hau amaitzean, Coprecitik kontaktatu ninduten eta etortzea erabaki nuen. Bi urte pasatxo daramatzat. Oso pozik nago arlo pertsonalean eta gogotsu profesionalean. Erabaki ona hartu nuen.

"Indukzio-plaken softwarea garatzen ari naiz. Funtzionalitate berriak garatzeaz gain, algoritmoak diseinatzen ditut, erabiltzailearekiko interakzioa errazteko"

Zutaz hitz egin aurretik, konta iezaguzu zer egiten duzun edo zein diren zure funtzio nagusiak Coprecin.
Indukzio-plaken softwarea garatzen ari naiz. Funtzionalitate berriak garatzeaz gain, algoritmoak diseinatzen ditut, machine learningean oinarrituta, erabiltzailearekiko interakzioa errazteko. Indukzioetan funtzio automatikoak ezartzen ari gara. Sukaldatzeko, programatzeko, erabiltzailearen bizitza errazteko. Hodeiko konektibitateak erabiltzaileekin elkarreragiteko eta gure produktuak sustatzeko aukerak biderkatu ditu.

Arlo pertsonalean, Arrasaten bizi izan zinen eta orain Gasteizen bizi zara.
Bai, Arrasaten gustura egon nintzen, baina hiriak gustatzen zaizkit eta Gasteiz oso erosoa da. Dena eskura daukat. Dena gertu dago. Gainerako euskal hiriak ere, mendia, itsasoa, dena ordu bete eskasera dago.

"Nire aitona Trujillokoa (Peru) da, eta kooperatiba batean lan egin zuen. Horregatik, kooperatiben munduaren inguruko erreferentzia izan dut beti"

Zer izan zen gehien arritu zintuena?
Euskaldunei buruzko topikoak ezagutzen nituen; izaeraz gogorrak zaretela, harremanetan itxiak eta koadrila harremanen subjektu nagusia dela; muga itxi bat hemen jaio ez garenontzat. Azken batean, esamolde eta topiko pila bat. Egia esanda, nik ez dut horrelakorik sentitu. Niretzat dena erraza izan da. Pisukideak, gelakideak... denak oso jatorrak eta irekiak ziren, aldez aurretik esan zidaten topikoak ez nituen sumatu. Ez dut inoiz arazorik izan eta oso harrera ona izan dut.

Ezagutzen zenuen eredu kooperatiboa?
Nire aitona Trujillokoa (Peru) da, eta kooperatiba batean lan egin zuen. Horregatik, kooperatiben munduaren inguruko erreferentzia izan dut beti. Orain, Coprecin nagoela, bazkide gisa prestakuntza jasotzen ari naiz, MONDRAGON ereduari, baliabideen kudeaketari, etorkizuneko jarraibideei edo pertsonei buruzko informazio espezifikoa. Kooperatiba ikusi eta eseri egiten da.

Eta gastronomia?
Peruko sukaldaritza oso ona da, munduan ezaguna, Euskal sukaldaritza bezala, biak maila handikoak dira. Hemen oso ondo jaten da. Eta jatetxeek, tabernek, kafetegiek sozializatzeko balio dute. Arratsaldeetako poteo giroak eta terrazeoak positiboki harritu naute. Asko gustatzen zait.

Harritu zaituen beste ezer?
Lasaitasun sentsazioa sinestezina da. Arrasaten sumatu nuen, familiak herrian paseatzen eta gozatzen ikustean, eta gauza bera gertatzen da Gasteizen. Hirian zehar paseatzeko eta egunaz gozatzeko aukera izatea asko eskertzen da. Herritarren segurtasunak ez du zerikusirik Perun bizi izan dudanarekin.

Zaletasun aitorgarririk?
Futbolean jokatzea gustatzen zait, baina oraindik ez dut jolasteko talderik aurkitu. Gainera, mendian ibiltzea gustatzen zait, mendi ibiliak egitea, Udalaitzera igotzea, hondartzara joatea, Zarautzera, Donostian bazkaltzea. Ez da gutxi!

Eta Euskaraz?
Poliki-poliki. Ikastaroak egiten ditut AEKn. Hiztegia, gramatika, ari naiz praktikatzen eta gero eta hobeto moldatzen naiz. Bereziki lanean egiten dut. Bi urte daramatzat euskara ikasten eta konfiantza handiagoa falta zait. Oso hizkuntza zaila da, alemana baino zailagoa dela esango nuke, gainera euskalkiekin ere arazoak izaten ditut. Herri ezberdinetan euskara oso desberdinetan euskara oso desberdina hitz egiten baitute.