Aurrerapenak, batez ere alderdi teknikoei eta antolamendukoei lotutakoak, eraginkortasun handiagoa lortzera bideratutako ereduak ezarri ohi ditu.

Hori egitean ez da harritzekoa probabilitate txikiko gertaera alternatiboak baztertzea, horrek berekin baitakar konplexutasuna eta erredundantzia txertatzea kudeaketa prozesuetan, lortu nahi den errentagarritasunaren kontrakoa. Hau da, Murphyren lege ospetsuari kasu gutxi egiten zaio!

Hala ere, bat-batean itzalaldia gertatzen denean eta Murphyren tostada imajinatu dezakegun alfonbrarik garestienaren gainera erortzen denean, burura datorkigu gure erakundeek ondo egingo luketela badaezpada ere kudeaketa integratzen.

Gogoeta horiek Nassim Nicholas Talebek garatu zituen Antifragilidad lanean. Kontzeptu hori ez da hauskortasunarena (non kolapsoa aurreikusi gabeko gertaera baten aurrean gobernaezintasunak eragiten duen) eta sendotasunarena (non ez dagoen kolapsorik, baina ikasi, eboluzionatu edo hobetu ere ez den egiten).

Hauskortasunaren aurkakoa une txarrak aprobetxatzeko egituratuta dago, arriskua lausotuz eta esperientzia horien ikaskuntza integratuz, indartzeko eta eboluzionatzeko.

“MONDRAGON, deszentralizazioaren eta kooperatiben arteko lankidetzaren aldeko apustua egitean, ahuleziaren kontrakotzat har daitezkeen gaitasunak eraikitzen ari da aldaketa teknologiko, ekonomiko edo geopolitikoen aurrean”

Erakunde deszentralizatuak
Erakundeei dagokienez, hauskortasunaren aurkakoa deszentralizazioarekin, dibertsifikazioarekin eta egokitzapenarekin identifikatu da, non elementu bakoitzak nolabaiteko autonomiaz jarduten duen. Erabakitzeko ahalmen guztia zentralizatu beharrean, unitate bakoitzak bere estrategia egokitzen du tokiko baldintzetara. Elementu baten porrotak ez dio nahitaez gorputz osoari eragiten. Horrek guztiak interkonexio- eta komunikazio-faktore bat eskatzen du, praktikarik onenak berehala erakunde osoari transmitituko dizkiona eta barne konpetentzia konponduko duena.

Hori bai, horrek eskatzen du, halaber, eraginkortasuneranzko orientazio tradizionalean amore ematea eta badaezpada ere, errepikatzea, nahiz eta baliabide gehigarri batzuk erabili behar diren.

Antonio Flores abeslariak esango zukeen bezala, “demagun MONDRAGONi buruz ari naizela”. Hauskortasunaren aurkakoaz orain arte esandako guztiak ez al du nolabait MONDRAGON gogoratzen? Neure buruari galdetzen diot, oraindik ez bainago erabat ziur, nahiz eta Hauskortasunaren kontrako MONDRAGON bat lortzeko zume onak identifikatzen ditudan.

Gure historian zehar, beste korporazio mota batzuen ispiluan begiratuta, gure indarren zati bat gure kooperatiben egitura atomizatuak lausotu izana eragin digu, garapen paraleloekin, agian nahi baino txikiagoak, eta estrategia kontrajarriekin. Baina, Taleben arabera, agian ez geunden hain oker gure ibileran.

Azken finean, gure historia berriko beltxarga beltzek (Talebek sortutako beste termino bat) erakusten dute, honaino iristea lortu badugu, litekeena dela etorri behar duenerako ere prest egotea.

Beraz, itzalaldian bezala, pilak janztera!